به گزارش مجله خبری نگار، از ابتدای فصل نقل و انتقالات، رسانهها و هواداران روی نیاز پرسپولیس به جذب مهاجم نوک تخصصی و تمام کننده تأکید کردند که باشگاه هم موفق شد بعد از دو ماه یورگن لوکادیا را جذب کند. اما بعد از جذب این مهاجم هلندی بحث مهاجم دیگری مطرح شد و باشگاه هم این مسأله را پی گرفت و سر آخر روی نام شیخ دیاباته ایستاد. اما موضوع به همین جا ختم نمیشود و ظاهراً پرسپولیس مهاجم دیگری را هم میخواهد که در این راستا نام کاوه رضایی مطرح شد، اما او به واسطه سابقه استقلالیاش، سرخپوش نشد.
پرسپولیس در حالی لوکادیا را به خدمت گرفت که مهدی عبدی و حامد پاکدل هم در این تیم حضور دارند و حالا با حضور شیخ دیاباته تعداد مهاجمان نوک تیم به عدد ۴ میرسد. اگر مهاجم دیگری هم جذب شود تعداد فورواردهای یحیی برای پست مهاجم نوک به ۵ خواهد رسید. این در شرایطی است که پرسپولیس با توجه به استفاده از سیستم ۱-۳-۲-۴ فقط یک مهاجم نوک در زمین خواهد داشت و یحیی باید از بین ۴ یا ۵ بازیکن در خط حمله یکی را در زمین بگذارد. از طرفی با توجه به تعدد وینگرها احتمال استفاده از این مهاجمان نوک در پست وینگر هم بسیار ضعیف است و در چنین شرایطی ترافیک عجیبی در خط حمله ایجاد خواهد شد.
جدا از سردرگمی یحیی برای استفاده از بهترین و آمادهترین مهاجم نوک حاضر در تمرینات، مدیریت این بازیکنان روی نیمکت یا سکو هم کار بسیار سختی خواهد بود. در سه هفته ابتدایی پرسپولیس هم بازیکن مصدوم داشت هم محروم. این وضعیت در بازی چهارم هم ادامه دارد، اما بعد از بازگشت پورعلی گنجی، فرجی و امیری، رقابت برای رسیدن به نیمکت تیم هم بسیار سخت خواهد شد و مشخص نیست یحیی چطور میتواند حضور ۵ مهاجم را در تیمش مدیریت کند.
پرسپولیسیها چندی قبل به شرایط استقلال معترض شده بودند که ۷ یا ۸ مهاجم و وینگر دارند که سه نفرشان باید در زمین باشند، اما حالا خود پرسپولیس هم ۴ یا ۵ مهاجم نوک خواهد داشت که فقط یکی از آنها باید در ترکیب اصلی بازی کند که این افراط در تجهیز خط حمله نیز دردسرهای خاص خودش را خواهد داشت.